İnsanoğlu’nun varoluşuyla başlayan, ölüm ve doğa olaylarına karşı duyduğu korkulardan yarattığı tanrılar dünyası, Çok Tanrılı inançtan Tek Tanrılı inanca giden bir çizgi izlemiştir. Çok Tanrılık’ın Baş Tanrı ya da Ana Tanrıça kavramı, Tek Tanrılık inancında Tanrı, Rab ya da Allah kavramına dönüşür.

Kitaba adını veren Tanrı Zeus da antik dünyanın pagan inancının Baş Tanrısı’dır. Zeus’un “Baba Tanrı” kimliği, toplumsal düzenin ataerkil yapısının ürünüdür. Evrenin efendisi, Baba Tanrı Zeus’un ölümsüz kimliği, sosyal yaşamın Baba soyçizgisinde, “aile reisi, Baba” ve “toplum yöneticisi” olarak, ölümlü kimliği kazanır. Yunanistan’ın katı ataerkil yapısıyla uyumlu olan Baba Tanrı Zeus’un, Ana Tanrıça Kybele’nin yanında yoğun şekilde tapım görmesi ilginçtir. Oysa Anadolu dinsel ve sosyal gelişim sürecinde, Ana Tanrıça’dan gelen bir Ana soyçizgisi izlemiştir…

Zeus, bugüne değin bir Hellen Tanrısı olarak gösterilmiş olmasına karşın, kökeni tartışmalı olan bir tanrıdır. Mitoloji yapıtlarında, tanrının Anadolu’daki kimlikleri ve toplumdaki yeri genellikle göz ardı edilmiştir. Bu araştırmanın amacı, Zeus’un Anadolu’daki varlığını, farklı epithetler altındaki yoğun tapımını, kültlerini ve tanrının Anadolu kimliğini irdeleyerek, daha iyi tanıtabilmektir….