Etobur olan salyangozlar, midye, istiridye ve küçük kabuklularla beslenirler ve 10-15 cm.’ye kadar büyürler. Yaşam için kayalık, kumlu ve çamurlu dip ortamlarını tercih ederler.

Antik Çağ yazarlarının eserlerinde salyangoz (lat. strombus) avcılığı yapıldığına ya da gıda olarak tüketildiğine ilişkin bilgi bulunmamaktadır. Yumuşakçalar şubesinden (mollusca) bir deniz canlısı olan deniz salyangozlarına ilişkin ilginç bir bilgiyi Aelianus’un eserinden öğrenmekteyiz:

“Deniz salyangozlarının bile bir Kralı vardır ve diğerleri ona itaat ederler. Bu Kral diğerlerinden daha büyük ve daha güzeldir. Eğer suyun derinliklerine dalmak gerekiyorsa, ilk giden odur; tekrar geri dönüleceğinde de diğerlerine kılavuzluk eder; bir başka noktaya giderse, diğerleri de onu izler. Kral salyangozu yakalamayı başaran kişi, işlerinin iyi gideceğini, refaha ulaşacağını bilir. Hatta salyangozun yakalandığını gören dahi neşeli bir ruha sahip olur ve şansının açılacağını düşünür. Byzantion’da (İstanbul) deniz salyangozu yakalamanın bir ödülü vardı: bu oyuna katılanların her biri, salyangozu yakalayan kişiye ödül olarak bir Attika drahmisi verirdi.”

Aelianus’un bu pasajından, en azından Roma İmparatorluk Dönemi’nde, deniz salyangozlarının uğur ve refah getirdiğine inanıldığını ve Byzantionlular arasında “deniz salyangozu yakalama oyunu”nun varlığını öğreniyoruz.