Atabey Armağan Medresesi
| Eser Adı | Atabey Armağan Medresesi |
| Türü | Medrese |
| Şimdiki Durumu | Taç kapısı sağlam kalmıştır. |
| Dönemi | Selçuklu |
| Yapım Tarihi | 1239/1240 |
| Yaptıran | Atabey Armağan |
Gıyaseddin Keyhüsrev ve Alaaddin Medresesi olarak da anılan yapının sadece taç kapısı ayakta kalmıştır. Taç kapının yan kenarları ince profilli silmeler ile çerçevelenmiştir. Profilli silmelerden sonra, iç kısımda, yine iki tarafta yer alacak şekilde zikzak ve yarım yıldızlardan oluşan geometrik bir kompozisyonun işlenmiş olduğu enli bir bordür bulunmaktadır. İki yanda konsollara oturtulmuş olan kapı basık kemerlidir. Kemerin üzerinde, niş içine yerleştirilmiş 6 satırlık yazıttan yapının medrese olduğu, bânisi ve inşa tarihi öğrenilmektedir. Taç kapıyı iki yandan sınırlandıran kaba yonu taş ile örülmüş duvarların olasılıkla sonradan kapının yıkılmasını engellemek amacıyla inşa edilmiş olduğu düşünülmektedir.
Referans
K. Turfan, 1955 Yılı Antalya Merkez Eski Eser Fişleri. Antalya 1955, no. 36.
A. Kuran, Anadolu Medreseleri, I. Cilt, Ankara 1969, 107.
Türkiye’de Vakıf Abideler ve Eski Eserler (I), Vakıflar Genel Müdürlüğü Yayınları, 1983, 532-533.
M. Kırmızı, “Yivli Minare ve Külliyesi,” Antalya 1. Selçuklu Eserleri Semineri 22-23 Mayıs 1986, Antalya Valiliği, Antalya, 39.
L. Yılmaz, Antalya: Bir Ortaçağ Türk Şehrinin Mimarlık Mirası ve Şehir Dokusunun Gelişimi (16. Yüzyılın Sonuna Kadar), Ankara 2002, 53-55.
T.C. Antalya Valiliği, Antalya Kültür Envanteri (Merkez), Antalya 2003, 35.
C. C. Sönmez, Antalya Kaleiçi Selçuklu ve Beylikler Dönemi Eserleri, Antalya 2009, 187-202.
L. Yılmaz – K. Tuzcu, Antalya’da Türk Dönemi Kitabeleri, Haarlem 2010, 176-179.
M. A. Budak, “İbn Battuta ve El-Ömeri’nin Anlatımıyla Geç Ortaçağ’da Antalya ile Alanya,” Cedrus IV, 2016, 364.
G. İstek, “17. ve 20. Yüzyıllar Arasında Arşiv Belgelerine Yansıyan Antalya Medreseleri,” Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 23/1, 2019, 109-110.